Beste Aarde,

Hoe gaat het met jou?
Met mij gaat het goed.
Zo begon ik vroeger vaak een brief of de tekst op een kaart die ik naar een vriend stuurde.
En dan begon de brief of kaart terug op dezelfde manier.
Het ging ook wel goed. Verder werden de dagelijkse bezigheden of bijzonderheden die zich hadden voorgedaan vertelt en werd er gevraagd wat de ander had beleefd of werd er teruggekomen op iets dat eerder was vermeld.
Maar, Aarde, met jou gaat het helemaal niet zo goed. Wij, mensen zijn je aardig aan het ruïneren. Misschien, dat is ook mogelijk, denk je er zelf anders over. Wanneer ik er goed over nadenk dan denk ik dat misschien ook wel.

Voor ons ben je aan het sputteren en spetteren met nu en dan al een uitbarsting van grof geweld. Waarschuwingen voor ons waar we maar slecht naar luisteren, maar die ons zeggen dat als we nog een tijdje op je willen blijven voorbestaan we beter ons best moeten doen.
Al lang voordat wij ons gezicht vertoonden was jij er al en ook als wij er niet meer zouden zijn blijf jij vast nog heel lang. Mogelijk niet meer met dezelfde vorm en met andere levensvormen die dan hopelijk een beter evenwicht weten op te bouwen en vast te houden.
Als een mierenhoop te vol is ontstaan er een moment waarop heel veel bewoners vleugels krijgen en uitvliegen om ergens anders opnieuw te beginnen. Dat kan omdat er op de Aarde nog voldoende ruimte is voor mieren. Wij mensen zijn met veel. Hoewel we niet met te veel hoeven te zijn als we de natuurwetten maar in acht nemen. Maar wat doen we of in ieder geval een deel van ons; we zoeken naar mogelijkheden om elders in de ruimte te kunnen leven. Met welk doel; wegwezen omdat we onze mooiste woonplek hebben vernield en we er niet meer kunnen bestaan?

We verspillen het water, snijden de energie door, maken ademen onmogelijk terwijl we ons juist zo gelukkig zouden moeten prijzen dat jij onze plek om te leven, te bestaan wilt zijn en dit zo prachtig voor ons hebt opgebouwd.
Willen wij straks onder een stolp leven op een planeet bestaande uit gesteente en stof of willen we nog langer ons kunnen laven aan de geur van dennennaalden, het geruis van bladeren, de zilte lucht van de zee en zoveel meer?
Ik weet het beste Aarde we worden nog steeds overspoeld met reclame om maar meer en meer te kopen. Vaak rotzooi die weer snel kapot gaat of die net gekocht alweer verouderd is doordat de makers alweer updates hebben gemaakt waardoor het oude systeem niet meer werkt.
Je zult me zeggen dat ik ook meedoe met deze verspilling en vervuiling. Dat is helemaal terecht. Het lukt mij ook niet om helemaal los te komen van de verspilzieke economie waarin ik leef. Nog niet hoop ik maar. Op kleine vlakken zie ik soms vooruitgang bij mezelf.

Je weet ook dat de grote veranderingen er moeten komen door drastische maatregelen die de mensen die de touwtjes in handen hebben moeten starten en moeten voortzetten door aan de juiste touwtjes te gaan en te blijven trekken. Ze daar toe aanzetten dat kunnen de zogenaamde gewone mensen wel. Die aanzet geef jij al helemaal duidelijk.
Helaas is het ene mensenbrein het andere niet en leven we zo lang het kan vooral voor onszelf, en eventueel ook voor de naasten met wie we ons verbonden voelen, op een wijze die ons vaak het beste lijkt uit te komen. We zijn erg slecht in vooruit kijken.

Ach beste Aarde, ik hoop dat het mij lukt beter mijn best te doen. En dat velen dat ook zullen doen. Dat de mensheid nog lang op je mag rondlopen en van je mag genieten omdat je ons de mogelijkheid tot leven schenkt.
Maar als wij te weinig doen. Je verwaarlozen en beschadigen. Dan begrijp ik dat je ons, verspilzieke, verniel- en oorlogszuchtige mensen, van je afspoelt, van je afblaast en laat stikken van de hitte, zodat er een nieuw evenwicht kan ontstaan met de planten en dieren die ondanks de mens wel hebben weten te overleven.

Het spijt me beste Aarde, lieve Aarde, dat ik geen vrolijke brief aan je heb geschreven.
Ik zei dat het met mij goed ging maar als ik lees wat ik schrijf is duidelijk dat dat helemaal niet zo is. Hoewel met vlagen en bij momenten natuurlijk wel. Want ik, een mens, ben kortzichtig en kan gelukkig zijn met bijvoorbeeld een nieuwe aankoop. Nog beter gaat het met me wanneer ik door het bos loop of op het strand langs de zee en je geuren opsnuif en de geluiden van je andere bewoners, plant en dier, tot me door laat dringen.
Dus Aarde ik hoop dat je je op de momenten waarop de mensen zich wel om je bekommeren en van je vrijgevigheid genieten ook een beetje goed kunt voelen en wat minder boos.
Jij hoeft niet met ons. Wij wel met jou.
Als wij ons best doen wil je dan alsjeblieft ook nog wel met ons verder.

Ik wens je in alle gevallen het allerbeste, beste Aarde (een betere bestaat er niet).

Heel hartelijke groeten,
Aaldert