“tranen rollen over mijn wangen”.

Tranen rollen over mijn wangen, zonder dat ik huil of omval van het lachen.
Toch heb ik schik en schik mij in het lot.
Het is de regen die striemend tegen de brillenglazen klettert.
De verpletterende druppels verzamelen zich langs de onderkant van de brillenglazen en rollen verder, over mijn wangen.
Daarna is het de beurt aan de haren van de baard het water op te vangen en het af te voeren.
Via mijn hals sijpelt het hemelse vocht verder tot aan de tenen.
Met geheven handen worden de zegeningen der elementen ontvangen.
Was het gisteren nog dat alles stoof vanwege de droogte, is het nu dat de stoffige paden zijn verworden tot poelen en stromen waarin het water etsende lijnen trekt.
Vanuit de lucht, iets meer dan schouderhoogte, wordt het meanderende lijnenspel van water gadegeslagen.
Met de hak van mijn schoen wordt van de één naar de andere plas een geul getrokken.
Door hoogte verschil, tussen de plassen, komt stroming in de geul op gang.
Het met water meegevoerde slip laat in de lager gelegen plas uitwaaierende sporen in diverse tinten achter.
Tinten die het verschil in gewicht verraden van de meegevoerde gronddeeltjes.
Mooi te zien, leerzaam ook.
Zo is ons land ontstaan.

Groen doen, doet groen volgen.
in groen

Een buitenles voor kinderen
Opgetekend na één van mijn rugzaktochten, toen mijn wandelmaat en ik tijdens een dag met extreme regenval over het Grensland pad. LAW 11. (tussen Valkenswaard-Sluis 294 km) hebben gelopen.

P.s. te bovenstaande tekst is in gecentreerde vorm geschreven, waarbij de koptekst; ‘GROENE’ OUDERS, ‘GROENE’ KINDEREN

“tranen rollen over mijn wangen”.

en de sluittekst

Groen doen, doet groen volgen.

in olijfgroen is uitgevoerd.

Als kind veel buiten spelend en met mijn vader op stap, ‘zwerven’ zo hij dat noemde.

De stelregel:
Géén dieren verontrusten, géén bloemen plukken en géén papier op de grond gooien was zijn vaste regel.
Respect voor natuur, is een aards gegeven.

Theo Verschuur