Lieve Aarde,

Ik voel me door je gedragen en omarmt door de kosmos. En dat allemaal om niet. Welk seizoen het ook is, de ongerepte natuur waar ik door kan wandelen is altijd weer fascinerend, inspirerend ook. Wat een veerkracht. Dankjewel.

Nu, in de winter, in de donkerste tijd van het jaar, is het net of je je adem in houdt. Wachtend op het juiste moment om de potentie die in jou besloten ligt, tot leven te laten komen. Ik kan nauwelijks wachten, kijk verlangend vooruit. Wat breng je me het aankomende jaar?

Tegelijkertijd voel ik de vraag rijzen; wat wil jij van mij?
Onvoorwaardelijke liefde, dat is wat ik je kan geven.
Met metta 🙏🏼