Lieve Aarde,

Betrouwbaar wezen.
Ik kan rusten in het vertrouwen dat jij zal blijven draaien. Binnen alle chaos en dreiging, die leven op jou met zich meebrengt, bied jij mij deze zekerheid.

Iedere nacht mag ik rusten in de schaduw van jouw lichaam. Als de zon weg is, en de sterren zichtbaar, houd jij mij warm. Je absorbeert bij dag de straling van de zon en geeft die in de nacht als warmte in lange golven aan me terug.

Jouw beschermende dampkring ligt als een deken om me heen. Overdag breekt hierin het licht, wat de lucht zo mooi blauw kleurt. In de nacht wordt alles anders. Je dampkring wordt transparant en hierdoor zie ik, hoe we samen door de ruimte zweven. In jouw schaduw, wordt wat overdag zichtbaar is, onzichtbaar en wat overdag onzichtbaar is, zichtbaar.

In jouw schaduw vind ik afwisselend angst en rust. En leer ik mijn zorgen omarmen. Je leert me dat alles bestaat bij de gratie van contrasten. Net als jouw lichaam, zijn veel dingen polair. En juist hierin ontstaat hun waarde.

De momenten waarop jij mijn leven in schaduw hult, troost jij mij met het uitzicht op de sterren. Het uitzicht op oneindigheid en de ruimte voor onbegrensde fantasieën. In een decor van wolkjes adem in het maanlicht, fladderende nachtbrakers om mijn oren, ritselende egels op zoek naar prooi en bekende geluiden van de nacht, soms voelbaar in mijn huid.

En terwijl jij dauwdruppels verzameld voor de ochtend die komen gaat, om onze dorsten weer te lessen, laat je me rusten in jouw schoot.

Dank lieve Aarde

Bedankt voor jouw schaduw in de nacht