Lieve aarde,

Geboren in de jaren 80 leefde ik lange tijd zorgeloos. School, vakantie, werk. I took it for granted.
Pas rond mijn 30e begon ik in te zien dat het echt niet goed gaat, maar “hopelijk loopt het niet zo’n vaart en ze bedenken vast wel wat”. Op mijn 35e werd ik vader. Gemengd gevoel: blij met het kleintje, bang voor de toekomst.

Ik probeer het nu anders te doen. Het leidt tot ruzie in huis, vrienden die vinden dat ik overdrijf. De mensheid lijkt helemaal niets in te willen leveren voor het leven op aarde. Het stemt niet optimistisch. Maar er is voor mij geen andere keuze dan veranderen naar een duurzamer bestaan.

Als ik met mijn kind geknield bij een paardenbloem of mier zit is dat met gemengde gevoelens. Blij om het moment, maar bang voor de toekomst.