Lieve aarde

Van waar ik zit kijk ik uit op witte bloesem
Van een eeuwenoude perenboom
Zo’n schoonheid die de aarde voortbracht
Soms denk ik dat ik droom
Waar haalt die boom de kracht vandaan
Om onverstoorbaar z’n gang te gaan
Bloesem te maken
En vruchten te dragen
En die in overvloed te schenken aan mens en dier
Ogenschijnlijk met veel plezier
Ik zie zoemende bijen
En hoor vogelgezang
Ik ruik de frisheid van jong gras
En voel een briesje op mijn wang
Ik probeer me voor te stellen wat moeder aarde van ons denkt
De mensheid die haar zo krenkt
Om meer te nemen dan te geven
Om zelf als soort te overleven.
Maar de natuur kan ook zonder ons bestaan
Het heeft in die 4 miljard jaar al heel veel doorstaan
En terwijl ik naar de bloesem kijk voel ik diep respect
Voor alles wat moeder aarde tot leven heeft gewekt
Ik maak een diepe buiging onder de oude perenboom
Wetende dat ik me zal inzetten voor een groenere toekomstdroom