De baarmoeder geëerd

Het donker van geschonden vulva’s
komt mij tegemoet als ik
de grot nader.
Zwart is deze poort
van geronnen bloed
zwart van donkere praktijken
zwart van minachting.
Van witte lelies nat van mijn tranen
rijg ik een lange ketting en ik
sluit daarmee de ingang af.
In Memoriam. Wit op zwart
voor de onmacht tegen
overheersende mannelijke
seksuele behoeftes,
voor de droefenis om
geen of dode kindertjes,
voor de angst voor verminking
opsluiting en verbranding
voor onzichtbaar zijn
zwoegen en zorgen.

In mijn grootsheid
stel ik me op voor
deze donkere poort
en ik neem er uit terug
al mijn energie die
ik daar achter gelaten heb.
Met overtuiging neem ik
mijn vrouwelijke kracht terug
in eigen beheer en weet:
nooit weer!
Een bloemenweide leg
ik er aan en ik laat
de natuur haar
helende werk doen.
In de magie ontstaat
het beeld van de poort
naar de hemel,
het kanaal van creatie
dat gloort en baart
en gloeit en baart
op de energie van liefde.

Ik kijk omhoog
en zie de nieuwe maan.
Zij laat mijn ogen stralen!

Jetty Dijkema
mei 2023