Lieve aarde,
Als een kleine stuiterbal zweef je in het zwarte luchtledige, temidden van sterren en andere planeten. Je bent de unieke basis voor triljarden, en meer levende schepsels.
Ze zijn zich niet, of toch onvoldoende, bewust van het wonder dat jij hen biedt. Namelijk de kans om even te zijn, wie ze zijn. Wel een minieme tel lang in eeuwige lichtjaren.

Als een toegewijde moeder ontferm je je over hen, met een onvoorwaardelijke liefde. Wij, mensen, denken als een eigenwijze, zelfverzekerde puber dat wij de regie hebben. Maar jij weet wel beter.
Met een milde en zachtmoedige glimlach schud je zacht je hoofd en denkt: mijn lief kind, je moet nog zoveel leren. Maar dat is oké. Ik ben er voor je en laat je niet in de steek.
💛