Liefste
Je voedt mijn liefde door je steeds weer verrassende schoonheid. In het groot met je subtiele kleuren en
lijnen tot aan de horizon. In het klein door je duizenden fijne tekeningen van het leven dat deel van je is
en die mij omringen. Je wisselende schoonheid, die op geen moment en op geen plek gelijk is, maakt
dat ik eindeloos naar je verlang. Je beter wil leren kennen, op heel veel plekken. Dichtbij. Met mijn neus
op je vele huiden. Met je vertrouwde en toch weer nieuwe geur van aarde en bloemen. Of ver hier
vandaan. Waar golvend blauw, schuimend wit hard op je zwarte huid beukt. Waar vergezichten van
donkergroen via vele tinten geel overgaan in wit. Niet alleen het zichtbare of je vele geuren zijn
betoverend. Een lenteochtend zonder jouw orkest is saai en kaal. De veelheid aan geluiden die bij je
horen maakt ook dat ik deel van je wil zijn. Evenals de eindeloos verschillende smaken die je maakt. Die
me gelukkig levend houden. Het is je vermogen om met een veelheid aan leven, die er zonder jou niet
was, alle zintuigen te prikkelen.

Niet alles is even fijn aan je. Je kunt snijdend koud of bloedheet zijn. Buiten je oevers treden en
vernietigend schudden. Het zijn momenten je te vervloeken, maar in iedere liefde kan het schuren. Wat
ik en miljarden medeminnaars jou aan doen valt bij je nukken in het niet. Stap voor stap ondergraven we je zijn. We schaden wat je zo bijzonder maakt. Om onze liefde weer volmaakt te maken zal het anders
moeten. Moet ik en de mijne je niet langer onherstelbaar pijnigen. Dan kunnen we meer en langer van je schoonheid en alles wat je biedt genieten.

In verlangen laat ik me door je omsluiten,
Kees de Pater