Ik zit in de zandbak in de tuin van mijn moeder.
Het is ochtend, er is schaduw.
De grond onder mijn voeten is al warm.
Met een blauw schepje wroet ik in de bodem.

Achter de prikkende takken, tegen de schutting, hoor ik een merel.
Mieren maken perfecte, puntige vulkaantjes van het droge zand tussen de tegels.
Het zijn er meer dan een miljoen.

De rode schaar met kromme tanden snoeit de planten.
De grote gieter besprenkelt de bloemen en de kikkers.
Het ruikt naar regen.

Ze is er altijd.
Met water.
En aandacht.
Ze zorgt voor alles.

Ik pluk een braam en proef het zoete sap.