Lieve Moeder Aarde,

Dank u wel voor zoveel liefde, geduld, toewijding, vrijgevigheid en zoveel meer. U blijft maar geven en wij blijven maar nemen.
Hoe kan ik het goedmaken, komt in mij op. Wat kan ik doen om de situatie voor Moeder aarde te verbeteren. Het eerste gevoel wat bij me opkomt is moedeloosheid. Er is zoveel, zoveel wat niet uit liefde voor Moeder aarde wordt gedaan, gemaakt..ik weet niet waar te beginnen. Ook ik koop groente dat verpakt is in plastic en doe zoveel meer dat u niet dient.
Ik zou graag willen samenwerken. Ik voel uw liefde namelijk wel. Onvoorwaardelijke liefde.
We rennen maar door op aarde Planeet, hoe meer we rennen, stress ervaren, hoe meer we (volgens mij) het contact met u verliezen.

Als ik u echt zie en voel, voel ik een grote eerbied en nederigheid voor Moeder Aarde. De zee, bossen, bergen, watervallen, bloemetjes, bomen en zoveel meer.
Ik vermoed dat wanneer wij allemaal gaan vertragen we weer beter uw schoonheid kunnen zien, kunnen voelen wat u wel en wat u niet dient en tegelijkertijd wetende dat ik ook Moeder Aarde ben. Ik ben de aarde, ik leef hier, ik ben onderdeel van uw geheel.
Ik dank u voor nu voor zoveel geduld.

Wetende dat er zoveel overvloed is en zoveel meer dan kan worden bedacht. Het verdelen van zoveel kan zo makkelijk. Het toe-eigenen van wat van mij komt, vanuit de gedachte van geld, is een grote stoorzender om hetgeen op mij groeit om hetgeen ik bied, te kunnen verdelen. Er zijn zovelen die ik kan dienen, er is alleen meer samenwerking nodig om van mij en van jullie een eerlijk en gezonde omgeving te maken. Ik heb jullie hulp heel hard nodig. Deze brieven geven mij hoop. Zo weten jullie ook weer dat wij één zijn. Wij zijn geen afzonderlijke delen. Wij kunnen vanuit zachtheid, eerlijkheid en geduld samen zoveel moois creëren.