Lieve Aarde,
Wat zo mooi is. Een verbintenis met mens en dier. Een kunstenares exposeerde in het Moma museum in New York en hier in ons kleine landje in de grote Kunsthal in onze wereldlijke megacity Rotterdam. Hybride figuren van mens en dier. Hoe mooi is dat. De machtsverhoudingen verdwijnen want de liefde van een dier is onvoorwaardelijk zelfs onherroepelijk. Niks is zo trouw als een lieve hond. Waarom zou de aarde niet zorgen voor vermenging. De natuur een handje helpen. En natuur een handje helpen zonder menselijk ingrijpen. De natuur helpt zichzelf. Mens pas je aan. Pas je aan aan de aarde, onze moeder natuur en niet de aarde aan de mens.

Aarde,
nu vol brandhaarden,
Niemand kan er meer aarden.

Wat doen wij haar aan!
Ik ben helemaal ontdaan.
Welke weg moten we nu gaan?

Maak nu ruim baan,
daar we gaan,
in de onbekendheid,
onvoorbereid,
temidden in onvergetelheid,

Onze kennis gewist.
weggerist.
Met onze eigen handen,
want we dachten,

Onze machten zachten
als we moeder Aarde herdachten
Moeder Aardes krachten.

Dachten in verleden tijd,
dat is wat bijt.