Lieve aarde,
Met verlangen ren ik met mijn voeten en mijn heilige lichaam over je. Ik raak de ondergrond. Wetende dat jij altijd onder mij zal zijn.
Jouw uitnodigingen zijn uitdagend. Een zinderend verlangen ontmoet me om in de regen te staan. De druppels te laten lopen over m’n gezicht. Ik houd van het leven.
Goddelijke aarde, ik ben mezelf in het licht dat ik ontvang wanneer de dans van het leven me ontmoet. Het leven mag dansen, en mijn voeten zullen de aarde raken. Ze raken en stappen ten dans, en een trance zal mijn lichaam eren. Het is een lichaam waar een innerlijk zicht samensmelt met de dynamiek, om zo te voelen dat ik leef. Lieve regen, we dansen in het moment dat vergankelijk is en tot een einde komt wanneer de bui overdwaast. Het licht mijn gezicht zal raken. Mijn liefde voor het leven zal stralen over het nog licht rillende gezicht.
Ik houd van het leven.
Of ik zo veel van de aarde houd als van het leven, dat moet wel. Daar waar ze me draagt en zich laat voelen als een steun onder mij. Een adem land op haar. Een rug gesteund. Het ontroert me.
Lieve moeder aarde, aho, thank you for your great spirit that travels through all things. I am you and you are me. My divine mirror.
Your swirls, they sway me towards a tender life where intimacy is aloud.
Life is here. Welcome in her warm essence.
It is life that teaches me, and that makes life an interesting sight.
Where pachama grows with me, and the forests rise up. Let us care for her.
Let’s care for the deep caves, the clean air and the lake beforehand. Dive, and please I do dive. So the water touches me. I am flowing.
This water is sensual, as the sensation makes curious. Surrounded by her makes my laugh.
Just laying in the water, with my ears listening to the silence. However, sound is everywhere.
Tender earth, courageous I will go to dance.
Een dans die het leven zal omarmen, in authenticiteit en diepe dankbaarheid naar alles wat het leven ontmoet. Een verlangen om een aarde te creëeren met meer verbinding, liefde en menselijkheid.
Een verlangen om bij je te gronden wanneer ik het even niet weet, om mn dromen te waarborgen bij jou, als ik het even niet kan. Een proces van diepe groei kan diepe angsten triggeren, omdat de maatschappij veelal rigide kan voelen in structuren die niet vloeiend en cyclisch zijn als jij, aarde. Als wij, aarde.
Waar we heen gaan, is wel aan ons. Aan deze generatie, aan dit leven. Het doorzien van de conditioneringen van onze vorige generaties, om te gaan eren van onze buik, intuïtie, het hart. Een ademhaling die zijn ruimte in neemt. Als een held in de wereld staan.
Dat is mijn wens. Voor gelijkheid. Voor liefdevolle benaderingen.
Voor jou, aarde, voor de dierbare aarde die onvoorwaardelijk het leven draagt. Dank aan de dieren, de planten, de mensen, lieve mensen, dankjullie wel.
Liefde…
En liefdevol zijn we in verbinding.
Moedig op pad.
Met diep respect,
Aya de Jager
