Lieve Aarde,

Via mijn moeder kwam ik 64 jaar geleden bij je. Al heel lang vind ik dat de mensen je misbruiken en uitbuiten. Op verschillende manieren probeerde ik de mensen wakker te schudden om zorgvuldiger met je om te gaan. Met Liefde. Ik voelde me vaak een roepende in de woestijn, mensen zijn zo hun eigenbelang gericht in plaats van op ons aller belang; respect voor jou!
Af en toe voel ik een groot verdriet. Het is groter dan ik. Ik noem het het verdriet van de Aarde. Meer en meer voel ik me met je verbonden.
Ik ben in november begonnen een stukje van jou, wat ik volgens de regels van mij mag noemen, om te toveren tot een paradijs. Ik noem het een levenstuin. Wat eerst een schapenweitje was, wordt nu een lusthof waar ieder die dat wil van mee mag genieten, zich aan mag laven als aan een moederborst. Jouw borst.
Dank je Aarde. Sinds ik mijn totale verantwoordelijkheid voor mijn leven in relatie tot jou heb genomen, voel ik me nooit meer alleen. Ik streel je met mijn handen, geniet van alles wat er verbonden met jou leeft.
Liefs,
Cora