Lieve Aarde,
In de vroege morgen werp ik een blik op de nog jonge aanplant in mijn achtertuintje. Met veel liefde en toewijding heb ik een aantal zonnebloemplantjes opgekweekt. Het lijkt me een prachtige combinatie, het zonnige geel van de bloemen naast de grijs beschilderde kweekbakken voorzien van sla, rucola en aardbeitjes. Ook het idee van de hoogteverschillen in de beplanting geven me een goed gevoel. Wat een pracht creatie! En in gedachte maak ik me er al een voorstelling van, hoe straks, hoogzomer alles in vol ornaat staat te bloeien en ik mijn vruchten daarvan kan plukken.
Na een nachtelijk buitje denken de slakken daar alleen anders over….. De hele creatie van mij hebben ze vast over het hoofd gezien! De heerlijke malse blaadjes en stengeltjes oefenden blijkbaar een onweerstaanbare aantrekkingskracht op hen uit. Eigenlijk best begrijpelijk, maar toch maakt een gevoel van weemoed bij de aanblik van aangevreten plantjes en geknakt stengeltje me zich van me meester. Het is maar een moment, want al gauw denk ik te weten wat de oorzaak is. En omdat ik in oplossingen denk, pak ik het zakje zonnebloemzaad en besluit hier en daar een zaadje in de grond te doen. “Zo spreid ik de kansen en natuurlijk houd ik ook rekening met de standplaatsfactoren zoals zonlicht” hoor ik mezelf hardop zeggen.
Het hele slakkenverhaal is naar de achtergrond verdwenen als ik her en der een zaadje in de grond doe. Het voelt heerlijk om gewoon lukraak wat in de aarde te stoppen. Wat een vrijheid! Net bij het laatste zaadje dat ik in de grond wil stoppen twijfel ik over de standplaats. “Misschien toch wat te donker?” “Ach ik probeer het gewoon”, is mijn gedachte, en met het zaadje al in de aanslag schuif ik wat blaadjes aan de kant. Tot mijn grote verrassing zie ik op dat plekje waar ik zojuist een zaadje in de grond wilde stoppen een prachtig mooi grijsgroen gestreept kikkertje zitten. Hij verroert zich niet en helemaal opgaand in het moment zie ik de schoonheid van deze prachtige creatie. Maar ik voel ook de kwetsbaarheid en op liefdevolle wijze dek ik het diertje weer toe met wat blaadjes. Een gevoel van schaamte overspoelt me, hoe kon ik zo stom zijn. Zaadjes in de grond doen en denken dat de natuur maakbaar is! De natuurwetten in de wind slaan en de natuur ook nog eens verstoren! Dit kikkertje laat me zien dat ik vanuit een ander perspectief naar mijn eigen beperkende gedachten en overtuigingen mag kijken. Het gevoel van schaamte, maakt plaats voor relativering en ik zie plotseling hoe ik zelf ook nog meer naar mijn eigen natuur mijn leven mag gaan inrichten. Het is tijd om de sprong te wagen, vanuit een natuurlijk vertrouwen. Net zoals de kikker een gegeven moment de aarde verruilt voor het water. Van vast en stevig naar vloeibaar en dynamisch. Maar ook weer terugkeert naar de aarde. Elke keer weer volgens de cyclus van het leven. En tja daar horen ook hobbels en obstakels bij. Wat te denken van iemand die op nogal ruwe wijze jouw rust verstoord, maar zich daar niet altijd even bewust van is……..
Met dit prachtige inzicht trek ik mijn wandelschoenen aan en vertrek richting het veenweidegebied niet ver van mijn huis. Mijn zintuigen horen, zien, proeven en ruiken nog meer dan ooit tevoren. Ik ervaar de magie van het leven en voel me verbonden. Even hoor ik de kikkers…..zij kondigen vast regen aan. De regen die weer zorgt voor voeding en vruchtbaarheid van de aarde. Ik geniet van de druppels, op mijn haar, mijn huid, de subtiele aanraking. Ik zie de cirkels ontstaan in het water, langzaam uitdijend en weer uitdovend. Ik hoor de regendruppels in contact met de aarde. En ergens daarachter is het heel erg stil. Ik voel het water langs mijn gezicht stromen en laat het gebeuren. Het voelt als een totale reiniging, schoonmaak.
Als ik thuiskom laat ik al mijn plannen voor die dag los en ga schrijven. Ik voel dat het hier in essentie om gaat. Dit is wat ik wil delen. De aarde en haar natuur spreekt en haar symboliek helpt ons dat wat onbewust is bewust te maken. Als je haar taal verstaat of op zijn minst je best doet om naar haar te luisteren, geeft ze je als dank mooie inzichten. En kun je steeds meer volgens je eigen natuur richting geven aan je leven. Vanuit een natuurlijk vertrouwen, zijn met dat wat is.
En hoe mooi is dat!
